Ο Pedro και το Dune 125 του

Ο Pedro πραγματοποίησε ένα τετραήμερο και 800 χιλιόμετρα οδοιπορικό στην κεντρική Πορτογαλία με σκοπό να οδηγήσει όσο το δυνατόν πιο κοντά στα ισπανικά σύνορα. Με το Dune 125 διέσχισε τη χώρα από την ακτή μέχρι τα σύνορα και επέστρεψε μέσω της κεντρικής οροσειράς. Διαβάστε εδώ για τη συναρπαστική σόλο περιπέτειά του με πολλές εκτός δρόμου διαδρομές όπου ο Pedro ανακάλυψε εκπληκτικά μέρη και απίστευτα τοπία.

Την πρώτη μέρα, τα σύνορα ήταν ο προορισμός μου. Διέσχισα μια επίπεδη περιοχή με ελάχιστο πληθυσμό. Όταν σταμάτησα για να πάρω λίγο φαγητό, το σούπερ μάρκετ ήταν κλειστό επειδή ήταν Κυριακή. Σταμάτησα παντού προσπαθώντας απεγνωσμένα να βρω κάτι να φάω, όταν ένας τύπος σε μια ταβέρνα μου πρόσφερε λίγο ψωμί. Όταν θέλησα να το πληρώσω, μου είπε όχι γιατί ήταν χθεσινό και δεν ήταν πια φρέσκο. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτόν τον τύπο.

Κατασκήνωσα στην πορτογαλική πλευρά του ποταμού Erges, ο οποίος αποτελεί φυσικό σύνορο μεταξύ των δύο ιβηρικών χωρών. Δεν κοιμήθηκα πολύ εκείνη τη νύχτα. Έκανε πολύ ζέστη μέσα στη σκηνή και ο ήχος των ζώων που δεν μπορούσα να αναγνωρίσω, αλλά έδειχναν να μην είναι ευχαριστημένα με έναν ξένο στην περιοχή τους, με δυσκόλεψε να κοιμηθώ.

On the second day I went north. In the nature reserve “Serra da Malcata”, the Dune took me almost to the top of the mountain. The motorcycle made a very hard track to allow me to see the Águeda river valley, another natural frontier with Spain. I was a bit concerned because of the stony road but the Dune performed perfectly, and it was a good test for the next day.

Την τρίτη ημέρα ξύπνησα με κεραυνούς και ισχυρούς ανέμους να κουνάνε τη σκηνή. Φοβήθηκα ότι το Dune θα πάθει ζημιά και η κακοκαιρία δεν ήταν καλό σημάδι για το σχέδιό μου να πάω στο ψηλότερο βουνό της Πορτογαλίας. Έπρεπε να οδηγώ εκτός δρόμου το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας. Το Dune με οδήγησε μέσα από απίστευτες εκτός δρόμου διαδρομές, από μικρό χωριό σε μικρό χωριό μέχρι να φτάσω στο φυσικό πάρκο “Serra da Estrela”, όπου η θέα έκοβε την ανάσα.

Ορισμένες πίστες ήταν πολύ δύσκολες και υπήρχε και κάτι άλλο που φοβόμουν: Σε αυτή την περιοχή με τους πολλούς λύκους, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι τα μεγάλα ποιμενικά σκυλιά που μπορεί να είναι πολύ επιθετικά. Θα μπορούσα να έχω πρόβλημα όταν τα συναντούσα. Αλλά τότε είπα στον εαυτό μου: Λίγο γκάζι με το Dune και κανένας σκύλος δε θα μπορούσε να με πιάσει! Ευτυχώς, έφτασα στο κάμπινγκ Tapadinho χωρίς κανένα πρόβλημα.

Την τελευταία μέρα αποφάσισα να επισκεφτώ τους ανεμόμυλους. Και ανεμόμυλοι σημαίνουν βουνά και καλές διαδρομές για ιππασία. Στις κοιλάδες, τα ποτάμια Alva και Mondego προσέφεραν ωραία μέρη για να κολυμπήσετε και να περάσετε τη μέρα σας. Αλλά με το Malaguti δεν είναι δυνατόν να ξεκουραστούμε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Απλά τραβάμε μερικές φωτογραφίες και επιστρέφουμε στη διαδρομή! Το απόγευμα διέσχισα τους αμπελώνες της Bairrada και τους ορυζώνες του Mondego. Τελικά, έφτασα στο σπίτι μου μετά από 800 χιλιόμετρα, με πολλή ικανοποίηση, χαμηλή κατανάλωση βενζίνης και ΜΗΔΕΝΙΚΑ προβλήματα!

Καθώς πάντα αποφεύγω τους πολυσύχναστους δρόμους, το Malaguti είναι ιδανικό για να οδηγώ χαλαρά και να απολαμβάνω τη θέα. Όταν πρόκειται για διαδρομές εκτός δρόμου, το Dune δεν κάνει ποτέ συμβιβασμούς και είναι πολύ ευέλικτο. Το Malaguti Dune 125 μου ήταν ο τέλειος φίλος για αυτή τη σόλο περιπέτεια – μόνο εγώ και η μοτοσυκλέτα. Μετά από ένα χρόνο και σχεδόν 10.000 χιλιόμετρα, είμαι πολύ ευχαριστημένος με την επιλογή που έκανα και τα εκπληκτικά μέρη που επισκέφθηκα οδηγώντας το Dune.

Copyright: Pedro Brites

Θέλουμε να ακούσουμε για τα ταξίδια με το Malaguti σας! Επικοινωνήστε μαζί μας στο email: hello@malaguti.com